"Dzieci potrzebują dorosłych, którzy mają czas, żeby pobyć z nimi tu i teraz. My, rodzice, stale jesteśmy zajęci przyszłością. Kiedy nasze dzieci mają cztery lata i chętnie się uczą, my już myślimy o uniwersytecie, na którym będą studiować.

Jaki ma to na nie wpływ? Czują się bardzo samotne, jeśli nie ma nikogo, kto pobędzie z nimi tu i teraz. Wydaje im się wtedy, że nikt nie chce z nimi naprawdę być.

Wychowanie zawsze dąży do pewnych celów i zadań. Dorośli mają na oku pewne efekty wychowawcze i bez przerwy informują dziecko, co powinno w sobie zmienić, żeby kiedyś zapracować na wartościową przyszłość. Tym samym otrzymuje ono następujący przekaz: ,,Troszczymy się o twoją przyszłość, ale niespecjalnie interesuje nas to, co dzieje się z tobą w teraźniejszości’’. Oczywiście, nie są to słowa, które jakikolwiek rodzic wypowiedziałby na głos, ale tak czują dzieci. Co chwila występuje jakiś dorosły ze swoim planem i mówi: ,,Musimy zrobić to i to, jest to dobre dla ciebie, więc zaczniemy od tego i tego’’ – a biedne dzieci muszą brać w tym udział''

Premiera nowej książki Jespera Juula w grudniu