duma i poczucie sensu

Dziś rano miałam otwarte okno w gabinecie. Słyszałam wchodzących do przedszkola rodziców z dziećmi. Co usłyszałam?

"Tato, ja chcę chodzić jeszcze do przedszkola!"

Nie poznałam po głosie, które z przedszkolaków woła.  Za chwilę spojrzałam przed siebie -  na holu stało rodzeństwo. Chłopiec chodzi już do szkoły. Uśmiechnięte dzieci opowiadają sobie coś pokazując paluszkami na wywieszone zdjęcia i prace. Pomachaliśmy sobie przez szybę. Roześmiane od ucha do ucha buzie i wzrok pełen wspomnień.. Wyszłam. Przytuliliśmy się.

"Ciociu ja chciałbym tu wrócić...Tu było tak dobrze!  O! I to robiłem i to pamiętam i to....Tu było tak fajnie ciociu...."

Pamiętam  kiedy kilka lat temu przytulaliśmy się, rozmawialiśmy, bawiliśmy, kiedy biegaliśmy razem i próbowaliśmy zrozumieć świat i siebie płaczących, wkurzonych, roześmianych....

Kiedy łączyła nas codzienność ze wszystkim co się przytrafiało. Ze smutkiem, bo mama idzie do pracy.., z radością, bo kolega się ze mną bawi, z wściekłością, bo rodzice się już nie kochają..., z rozkojarzeniem, bo nie wiem, czy tak naprawdę jest to moje miejsce na ziemi... z zagubieniem, bo wszędzie są jakieś zasady, a gdzie ja?...

Tą codziennością było towarzyszenie dziecku . Pomoc w przeżywaniu. Pomoc w zrozumieniu tego, co w nim żywe. I akceptacja. Pełna. Bez warunków.

Dziecko to wszystko zapisało w swoich doświadczeniach. I jest o tyle silniejsze ile otrzymało troski, szacunku, zrozumienia, bycia widzianym...

Energia na cały dzień dla nas wszystkich cioć w przedszkolu. Uwielbiam te dzieciaki .  :)

A.S.

"Miejsce ludzi"

William J. Crocker

Jeśli to nie jest miejsce, w którym łzy są zrozumiane,

Dokąd pójdę, żeby płakać?

Jeśli to nie jest miejsce, w którym mój duch dostanie skrzydeł,

Dokąd pójdę, aby polecieć?

Jeśli to nie jest miejsce, gdzie dostanę odpowiedź na moje pytania,

Dokąd pójdę, aby jej poszukać?

Jeśli to nie jest miejsce, w którym moje uczucia będą usłyszane,

Dokąd pójdę, żeby mówić?

Jeśli to nie jest miejsce, w którym zostanę zaakceptowany takim, jaki jestem,

Dokąd mogę pójść, żeby być?

Jeśli to nie jest miejsce, w którym spróbuję nauki i dorastania,

Gdzie mogę być właśnie mną?