Międzynarodowy Dzień bez Przemocy

Glottozabawy

Warsztaty 3.10.2018r.

Drodzy Rodzice!

W dniu jutrzejszym mamy ważne warsztaty kompetencyjne dla kadry przedszkola i szkoły a zaczynają się od 16:30 i będą  trwały do nocy.

Oczywiście przedszkole jest czynne do 18, jednocześnie, gdyby okazało się,że dalibyście radę odebrać dzieci ok 16 -stej ( będzie już po podwieczorku tego dnia), byłoby to dla nas wielkim prezentem, ponieważ każda z nauczycielek bardzo chciałaby w nich uczestniczyć.

Dlatego też moja prośba do Was, czy zechcielibyście, dalibyście radę, byli w stanie odebrać dzieci w dniu jutrzejszym do godziny 16-stej?

Już sam fakt mniejszej ilości dzieci po 16-stej spowoduje,że większośc z nas będzie mogła być na szkoleniu/warsztatach z Zosią Schacht Petersen- autorką książki Dialog zamiast kar, certyfikowaną trenerka NVC.

Dla nas wszystkich byłby to wyjątkowy prezent z Waszej strony.

Dajcie znać  u swoich wychowawców, jak to dla Was.

Pozdrawiam ciepło.
Agnieszka Satalecka

PROJEKT EDUKACYJNY NA MIESIĄC PAŹDZIERNIK- KANGURKI

,,Razem w świat wartości – zabawa, bliskość, kontakt”

Cele:

·        poznanie definicji ,,zabawa” oraz ,,bliskość”

•     świadomość własnego ciała oraz przestrzeni

·        kształcenie pozytywnych relacji wewnątrz grupy

·        współdziałanie w grupie

·        budowanie poczucia własnej wartości

·        nabywanie umiejętności nazywania swoich uczuć

Piosenka na ten miesiąc:

,,Jestem sobie przedszkolaczek”

Jestem sobie przedszkolaczek

Jestem ważny – dużo znaczę

Na bębenku marsza gram

– ram tam tam, ram tam tam

Tu jest miejsce dla każdego,

Każdy naszym jest kolegą,

Razem w grupie miło nam,

- ram tam tam, ram tam tam

Wiersz na ten miesiąc:

Nasze przedszkole

Do przedszkola mamy blisko,

a tu jest po prostu wszystko:

miłe panie, dobre dania,

świetne miejsce też do spania,

dla dzieciaków całkiem małych,

co w przedszkolu zostać chciały.

Bardzo fanie jest, bezpiecznie,

wciąż uczymy się skutecznie:

jak pomagać, jak być sobą

i podążać własną drogą.

Każdy z nas marzenia ma,

chętnie z siebie chce coś dać.

Tu jak w domu się czujemy

i przebywać ciągle chcemy.

K. Zawisza

Na październik proponuję artykuł:

Porozumienie Bez Przemocy (NVC) w praktyce
kilka przykładów z życia wziętych

artykuł Marty Kułaga, certyfikowanej trenerki NVC

Herta Müller pisała „Dziesięć palców nie zamieni się w ideę”. Jest to dla mnie zdanie ukazujące przepaść pomiędzy naszymi najgłębszymi pragnieniami i tęsknotami, a prozą życia, realiami i trudnościami, kiedy chcemy postępować według tych wartości i urzeczywistniać je. Przyjemnie się czyta książki Marshalla Rosenberga, NVC wydaje się łatwe i osiągalne, lecz gdy stajemy wobec realnych sytuacji, tak trudno znaleźć drogę i te „właściwe” słowa – te, które dokładnie wyrażają naszą intencję, empatię i szacunek do drugiego człowieka – do dziecka. Chcę się podzielić swoim doświadczeniem i opisać kilka sytuacji, w których NVC staje się mostem łączącym dwoje ludzi.

Potrzeby

Wszyscy ludzie mają takie same potrzeby, są to między innymi: potrzeba bezpieczeństwa, wolności, przynależności, wspólnoty, uznania, zrozumienia. Próbujemy zaspokoić te potrzeby podejmując różne działania. Działania te nazywamy strategiami. Np. żeby zaspokoić potrzebę wypoczynku możemy czytać książkę, pójść na spacer, iść do kina, albo iść spać.
Uczucia informują nas czy nasze potrzeby są zaspokojone czy nie. Jeśli nasze potrzeby są zaspokojone przeżywamy przyjemne uczucia; radość, szczęście, zadowolenie. Jeśli nie – możemy czuć smutek, żal, złość. W NVC postrzegamy dziecko w perspektywie jego potrzeb – stwarzamy warunki do jak najpełniejszego ich zaspokajania. Nie chodzi o to, aby zawsze zaspokoić wszystkie potrzeby, ale aby je nazywać, poczuć i wskazywać aprobowane społecznie sposoby ich zaspokajania. To buduje samoświadomość dziecka i daje mu wybór bezpiecznych i skutecznych zachowań.

Przykład:

Dwaj chłopcy chcą coś opowiedzieć nauczycielce, kłócą się, który był pierwszy i kogo nauczycielka powinna wcześniej wysłuchać. Nauczycielka mówi do nich – Widzę, że każdy z was bardzo chce mi coś opowiedzieć, a ja chciałabym was wysłuchać. Czy macie pomysł , co możemy teraz zrobić?
Karol na to – Ja chcę być pierwszy.
Nauczycielka pyta się Wacka czy się na to zgadza? Chłopiec kręci głową.
Przez jakiś czas chłopcy wymyślają różne sposoby, ale nie ma między nimi zgody.
W końcu Wacek mówi – W sali są dwie panie, Ty możesz opowiedzieć jednej, a ja drugiej a potem się zamienimy.
Karol zgadza się na to rozwiązanie i chłopcy zaczynają opowiadać.

Dotarcie do potrzeby wyrażenia siebie sprawiło, że chłopcy znaleźli sposób, aby tę potrzebę zaspokoić, bez konieczności rozstrzygania, kto powinien pierwszy dostać uwagę nauczycielki.

Empatia

Empatia to dar czasu i uwagi, bycie obecnym – koncentracja na drugiej osobie, jej świecie i jej przeżywaniu. To słuchanie i rozumienie, bez oceniania, doradzania i osądzania. Dając empatię, budujemy kontakt z dzieckiem. Empatia nie oznacza aprobaty każdego zachowania, czy też przyzwolenia np. na agresję, ale pozwala nawiązać kontakt, zbudować zaufanie. Efektem dobrej relacji może być chęć zmiany niepożądanego zachowania właśnie z troski o relację, a nie z powodu kar czy nagród.

Przykład:

Dziecko płacze zaraz po rozstaniu z rodzicami.
Nauczycielka jest przy dziecku i nazywa jego emocje – Tęsknisz i chciałbyś być blisko mamy? Chcesz mieć pewność, że jak będziesz czegoś potrzebował to pani się Tobą zaopiekuje? Trochę się boisz bo nie wiesz jak tu będzie? Nie znasz mnie zbyt dobrze i nie wiesz czy będę dla Ciebie miła?

Nazywając to co przeżywa dziecko budujemy jego samoświadomość i kontakt z emocjami. Jeżeli precyzyjnie nazwiemy jego przeżycia to dziecko ma poczucie zrozumienia, ma lepszy wgląd w swoje emocje i się uspokaja. Tym samym buduje się kontakt i zaufanie pomiędzy dzieckiem a nauczycielem. Dawanie empatii pomaga dziecku w budowaniu poczucia własnej wartości, że jest ważne, że to co przeżywa, myśli i czuje jest istotne i warto się o to troszczyć.

Język serca

Język serca to dla mnie komunikacja, która najlepiej oddaje intencje mówiącego. To co mówimy poddajemy refleksji aby pozbyć się „nawyków językowych” czyli tego czego nie chcemy mówić, a co „samo nam się mówi”.

Przykład:

Jako dzieci mogliśmy słyszeć np. „Jak się zachowujesz? Co ludzie powiedzą?” Możemy ten komunikat rozumieć w różny sposób:

1. Dostosuj się do opinii innych, nie możesz być autentyczny, kieruj się aprobatą innych.
2. Ważne jest dla mnie abyś umiał wziąć pod uwagę innych i ich zdanie, abyś umiał budować dobre relacje z innymi ludźmi.
3. Chcę być postrzegany jako dobry rodzic, który potrafi właściwie wychować dziecko tak, aby brało pod uwagę innych i ich opinię.

Zmieniamy stereotypowe „Jak się zachowujesz? Co ludzie powiedzą?” w zależności od naszej intencji i możemy powiedzieć:

1. „Kiedy mówisz tak głośno w autobusie, to chcę się zatroszczyć o uszy innych pasażerów, czy mógłbyś mówić trochę ciszej”.
2. „Kiedy zakładasz takie jaskrawe spodnie to cieszę się, że wyrażasz własny styl, ale obawiam się, jak będziesz się czuł, kiedy innym nie będzie się to podobać”.

Zamiast oceniania i obwiniania

„Źle zrobiłeś, jesteś niegrzeczny” – takie słowa nie wspierają dziecka w budowaniu pozytywnego obrazu swojej osoby, ani w kształtowaniu właściwych zachowań. Zamiast tego docieramy do potrzeby, którą dziecko chce zaspokoić tym zachowaniem i wspólnie znajdujemy sposób postępowania, który jest zarówno akceptowalny społecznie, jak i skuteczny.

Przykład:

Marek i Jacek bawili się wspólnie klockami.
Marek sprząta, a Jacek rysuje i nie chce posprzątać po zabawie.
Marek mówi do niego – Nienawidzę cię, podrę twój rysunek i zniszczę.
Nauczycielka na to – Marek chce powiedzieć coś bardzo ważnego. Widzę, że jest rozzłoszczony i myślę, chce abyś mu pomógł posprzątać (zamiast oceniać wypowiedź Marka szukamy słów, które lepiej wyrażą jego intencje)
Jacek wstaje i mówi – Ale posprzątam tylko połowę

W świecie kar i nagród można by było ukarać Jacka za to, że nie chce sprzątać, a Marka za to, że brzydko mówi. Ale czy to przyczyni się do ich rozwoju i wyboru właściwego zachowania? To co robimy sprawia, że Jacek został skonfrontowany z emocjami Marka, który potrzebował sprawiedliwości (równości), a Markowi daliśmy sposób wyrażenia swojej frustracji.

Szczerość

Szczerość to autentyczne wyrażanie siebie, swoich potrzeb i wartości w sposób nie raniący innych. Oznacza to, że mogę, mówić o swoich prawdziwych przeżyciach i mam prawo powiedzieć, jeśli na coś się nie zgadzam. Sprzeciw nie jest rozumiany jako atak na drugą osobę, ale jako obrona swoich granic i swoich wartości. Dajemy sobie i dzieciom prawo do wyrażania siebie, jeśli naruszane są nasze granice lub poczucie bezpieczeństwa. I dziecko i dorosły może powiedzieć „nie zgadzam się”. Otwiera to drogę do szukania zachowań i strategii, które odpowiadają wszystkim.

Przykład:

Dwoje dzieci bawi się na dywanie, są w bliskim kontakcie fizycznym, popychają i poszturchują.
Nauczycielka mówi do dzieci – Nie jestem pewna czy dla każdego z was ta zabawa jest fajna? Trochę mnie niepokoi to co widzę.
Jedno z dzieci odpowiada – Trochę mi nie jest dobrze.
Nauczycielka na to – To powiedz swojemu koledze, co Ci nie pasuje.
Dziecko – Trochę za mocno mnie popychasz.
Nauczycielka modeluje – Podoba Ci się ta zabawa i lubisz taki kontakt, ale czasami jest za mocno i chcesz poprosić kolegę aby był delikatniejszy i bardziej uważny.
Dziecko – Tak.
Nauczycielka – To powiedz mu to.
Dziecko próbuje to wyrazić swoim słowami.
Nauczycielka szczerze wyraziła swoje odczucia dotyczące zabawy i chęć zatroszczenia się o każde z dzieci. Pokazała dziecku, jak wyrazić swoje emocje w tej sytuacji.

Po co to wszystko

Wprowadzamy zmianę na poziomie językowym i jednocześnie na poziomie perspektywy postrzegania drugiego człowieka. Takie wychowanie ma celu kształtowanie osoby, która:

• Ma świadomość siebie, swoich uczuć i potrzeb,
• Potrafi wyrażać prośby w sposób konkretny i pozytywny,
• Wyraża siebie w sposób autentyczny i nie krzywdzący innych,
• Dąży do jak najlepszego wyrażenia swoich potrzeb z uwzględnieniem potrzeb innych,
• Jest odpowiedzialna za swoje działania,
• Potrafi wyrazić sprzeciw, gdy naruszane są jego granice,
• Jest empatyczna i potrafi budować relacje.

Przykład z przyszłości:

Szef mówi do naszego „dziecka” (w przyszłości) – Czy może pani zostać po godzinach i dokończyć tę pracę?
„Dziecko” – Szybkie dokończenie jest dla mnie bardzo ważne, bo wiem jak ważny i pilny jest ten projekt. Jednocześnie mam jeszcze dwa inne zadania, czy moglibyśmy wspólnie określić priorytety i czas wykonania tych zadań. Obawiam, że moje nadgodziny nie są rozwiązaniem tego problemu.

Wychodzimy poza spór o strategię – zgodzić się albo nie zgodzić na nadgodziny – wybór pomiędzy uległością a buntem. Schodzimy do poziomu potrzeb i organizacji pracy. Mówimy o swoich wartościach i chęci współpracy oraz woli znalezienia bardziej kompleksowego rozwiązania. Chciałabym żyć w takim świecie.

Plan tygodniowy:

poniedziałek:

- gimnastyka

- 10:30- taniec (dodatkowo płatne)

- 13:30 – ceramika (dodatkowo płatne)

wtorek:

- 10:30 – warsztaty tkactwa (dodatkowo płatne)

-12:30 – glottozabawy

- zajęcia plastyczne/ zabawy z masami plastycznymi

środa:

- j. angielski

- 10:00 – terapia logopedyczna (dodatkowo płatne)

- 13:00 – funny judo (dodatkowo płatne)

czwartek:

- 8:30 - terapia logopedyczna (dodatkowo płatne)

- 9:35 – szczęśliwi geniusze joga inaczej (dodatkowo płatne)

- 13:00 – legorobotyka (dodatkowo płatne)

piątek:

- j.angielski

- rytmika

- 10:45 piłka nożna (dodatkowo płatne)

PLAN PRACY NA MIESIĄC PAŹDZIERNIK W GRUPIE TYGRYSKÓW

Temat: Idzie jesień…

ZAKRES EDUKACJI

Edukacja społeczna:

·       Poznawanie różnych owoców i warzyw

·       Poznanie wybranych zwierząt leśnych i zapoznanie ze sposobem przygotowania zwierząt do zimy

·       Rozpoznawanie i naśladowanie odgłosów zwierząt żyjących na wsi

·       Integracja grupy rówieśniczej

Edukacja językowa:

·       Wzbudzenie zainteresowania literaturą dziecięcą

·       Rozwijanie umiejętności uważnego słuchania

·       Wspomaganie rozwoju mowy

·       Rozwijanie pamięci

Edukacja matematyczna:

·       Rozwijanie umiejętności liczenia w zakresie 3

Edukacja ruchowa:

·       Rozwijanie sprawności ruchowej, koordynacji oraz spostrzegawczości

·       Ćwiczenie motoryki małej i dużej

Edukacja muzyczna:

·       Rozwijanie poczucia rytmu i umiejętności wokalnych

·       Rozwijanie umiejętności słuchania i śpiewania piosenek

Edukacja plastyczna:

·       Rozwijanie aktywności twórczej, wyobraźni

·       Rozwijanie sprawności manualnej (wyklejanie, kolorowanie, konstruowanie)

·       Rozwijanie wrażliwości zmysłowej

PIOSENKA I WIERSZ NA PAŹDZIERNIK DLA GRUPY TYGRYSKÓW

(uczymy się na pamięć)

Piosenka

Śpiewające Brzdące - Deszczowa piosenka

1. Deszczyk kapie,

z chmurki spada

i na ziemi opowiada,

że tak z góry na nas leci,

by urosły wszystkie dzieci.

Ref. Kap, kap, kap,

Deszczyk z nieba spadł.

Kap, kap, kap,

Deszczyk z nieba spadł. (2x)

2. Deszczyk kapie,

z chmurki spada

i po drodze opowiada,

że na ziemi go potrzeba,

by urosły kwiaty, drzewa.

Ref. Kap, kap, kap,

Deszczyk z nieba spadł.

Kap, kap, kap,

Deszczyk z nieba spadł. (2x)

Wiersz

Wpadła gruszka

Wpadła gruszka do fartuszka,

A za gruszką dwa jabłuszka,

A śliweczka wpaść nie chciała,

Bo śliweczka niedojrzała!

 WYCHOWAWCA: Ilona Maciąg

W tym miesiącu polecam artykuł Magdaleny Trzewik

“Przybij piątkę a nie chowaj się za mamą”. Jak nie zachęcać nieśmiałego dziecka do kontaktu na siłę

Chyba każdy z nas chciałby, aby jego syn czy córka wyrośli na dorosłych ze zdrowym poczuciem własnej wartości i pewnych siebie. Co to właściwie znaczy i jaki my - rodzice mamy na to wpływ?

,,Nie ma się czego wstydzić”

            ,,Taka duża dziewczynka, a nic nie mówi”, ,,Przybij piątkę, nie chowaj się za mamą” – nieśmiałość często utożsamiana jest brakiem pewności siebie, a nawet z niskim poczuciem własnej wartości. Niektórzy obawiają się, że ich dziecko wyrośnie na ,,aspołecznego” dorosłego, część chciałaby być postrzegana jako rodzice sukcesu, wychowujący lidera grupy, a jeszcze inni mają poczucie, że skoro kogoś znają i czują się dobrze w jego towarzystwie, to nie ma uzasadnienia, dla którego ich dziecko miałoby czuć inaczej. Powodów jest wiele, najczęściej jednak łączą się w rodzicielskiej motywacji wzmocnienia dziecka.

Społeczny układ odpornościowy

Jesper Juul napisał, że poczucie własnej wartości jest społecznym układem odpornościowym. Dzięki niemu możemy być odporniejsi na traumę podczas doświadczania straty, np. rozwodu czy śmierci. Mając zdrowe poczucie własnej wartości, łatwiej nam nawiązywać relacje z innymi ludźmi, mamy stabilną bazę do rozwoju intelektualnego, fizycznego lub uczuciowego. Potocznie często myli się poczucie własnej wartości z pewnością siebie, a pewność siebie utożsamia się z odwagą, czy byciem śmiałym. Tymczasem pewność siebie jest związana z umiejętnościami, podczas gdy poczucie własnej wartości jest informacją na temat tego, kim jestem i jaki mam do siebie stosunek. Można być bardzo pewnym siebie, mając jednocześnie niskie poczucie własnej wartości. Mogę świetnie grać w piłkę i być liderem na boisku, a po powrocie do domu czuć przygnębienie, złość, być bardziej wyrozumiałym dla innych niż siebie. To wszystko kiełkuje w rodzinie, w naszych pierwszych relacjach. Dzięki tym relacjom dowiadujemy się najpierw, że jesteśmy osobną jednostką, a następnie uważnie obserwujemy, co myślą o nas rodzice, i często sami zaczynamy o sobie myśleć podobnie.

Oswajanie nieśmiałości

Onieśmielenie to bardzo powszechne zjawisko. W międzynarodowych badaniach prof. Zimbardo (1994) tylko 7% ankietowanych stwierdziło, że nigdy nie doświadczyli takiego stanu. Co więcej, jest to emocja, która może ułatwić współpracę w grupie, a z kolei jej brak może być postrzegany jako antyspołeczny (Izard, Hyson, 1986). Nie jest jednak pożądana w świecie sukcesu, rozmów o pracę, przemów motywacyjnych, firmowych imprez. Nic więcdziwnego, że budzi tyle niepokoju u rodziców, którzy chcieliby ochronić dzieci przed społeczną “niekompetencją”. Możemy spróbować wzmocnić dziecko dzięki pracy nad poczuciem własnej skuteczności w sytuacjach społecznych. Świetnym sposobem jest zabawa w scenki. Czasem rodzic może być nieśmiałym pluszakiem – wtedy dziecko ma okazję stać po drugiej stronie i być mentorem. W takiej zabawie maluch może nam pokazać strategie, które mogłyby go wesprzeć w realnych sytuacjach, a o których trudno mu jeszcze mówić bezpośrednio. Z drugiej strony, możemy wcielić się w zabawkę, która ma różne pomysły na nawiązanie relacji i poprzez śmiech oswoić temat. Dobrą metodą są też małe kroczki – najpierw kontakt inicjowany przez rodzica, na znanym sobie terenie, jeden na jeden, potem stopniowo wsparcie dorosłego jest coraz mniejsze wraz ze wzrostem umiejętności dziecka. Tym, co na pewno nie wspiera, jest zmuszanie dziecka. Często lepiej odpuścić i spróbować innym razem. Nieśmiałość może być też związana z etapem rozwoju, który wkrótce minie.

Kim jestem i jak mi z tym?

Zdarza się, że osoba śmiała, z wysoką pewnością siebie, ma wyuczone strategie wchodzenia w relacje z innymi, np. rozśmieszanie, zabawianie. Jest to natomiast cecha niezależna od poczucia własnej wartości. Dziecko, którego uczucia są wspierane i odzwierciedlane, często ma poczucie: ,,Wstydzę się, gdy jestem wśród nieznajomych, ale wiem, że pomaga mi bliskość mamy lub taty. Potrzebuję czasu, żeby oswoić się z sytuacją”. Świadczy to o jego kontakcie z emocjami oraz wysokiej samoświadomości. Takie dziecko zna swoje mocniejsze i słabsze strony, wie, jak może sobie pomóc. Przeciwieństwem nieśmiałości jest zaufanie do siebie w sytuacjach społecznych, a nie ekstrawersja (Cheek, Briggs, 1990), a to znaczy, że osoba nieśmiała to niekoniecznie osoba mało towarzyska. Znając tę część siebie, możemy, np. realizować potrzebę kontaktu z innymi w stałej, zaufanej grupie społecznej. Nie ma w tym nic złego, jeśli dziecko ma kilkoro przyjaciół, z którymi najbardziej chce się bawić i wśród których czuje się bezpiecznie. Moment, w którym warto skonsultować się ze specjalistą, przychodzi wtedy, gdy zaobserwujemy, że dziecko zawsze wybiera spędzanie czasu w samotności.

Nieustannie w rozwoju

Co możemy zrobić, żeby wzmacniać poczucie własnej wartości i pewność siebie naszego dziecka? Przede wszystkim przyjmować wszystkie jego emocje i unikać oceniania oraz wartościowania. Dzięki temu dziecko dowie się, jak może nazwać stany, które przeżywa, a także poznać strategie radzenia sobie z nimi. Gdy powiem: ,,Widzę, że bardzo chcesz siedzieć mi na kolanach, gdy jesteśmy u cioci, i potrzebujesz czasu, zanim pójdziesz się bawić z innymi dziećmi” – pozostawiamy przestrzeń na rozwój, nie wkładamy dziecka w ramy nieśmiałości. ,,Dzisiaj potrzebuję dziesięciu minut, jutro w ogóle nie będę miał ochoty na kontakt, a pojutrze po dwóch minutach poczuję się bezpiecznie. W każdej z tych sytuacji wiem, że mogę liczyć na moich rodziców, w każdej jestem dla nich tak samo wartościowy”.

,,Mamo, czy kochasz mnie nawet wtedy, gdy nie umiem mówić llllyyyy?” – zapytała kiedyś córka. Ta wzruszająca bezbronność, wrażliwość, poruszyła mnie i wzbudziła pokłady czułości i refleksji. Doszłam do tego, że kwintesencją rodzicielstwa jest dla mnie zdanie ,,Nie jesteś w stanie zrobić nic, bym przestała cię kochać”. Niesamowicie wzmacniające przekonanie i wspaniały prezent na całe życie! Można zaryzykować stwierdzenie, że to przepis na wysokie poczucie własnej wartości i jednocześnie ogromne wyzwanie, aby żyć tak, by nie były to tylko puste słowa, a postawa, którą dziecko zinternalizuje.

Źródło: https://dziecisawazne.pl/przybij-piatke-a-nie-chowaj-sie-za-mama-jak-nie-zachecac-niesmialego-dziecka-do-kontaktu-na-sile/

Piątkowy teatrzyk kukiełkowy "Calineczka"

JADŁOSPIS DEKADOWY - I dekada, I tydzień od 01/10/2018 do 05/10/2018

Data	ŚNIADANIE  (godz. 9:00)	OBIAD (zupa - godz. 11:30, II danie godz. 14:15)	PODWIECZOREK (godz. 16:15)
01.10.2018 Poniedziałek	Pieczywo mieszane /masło , pasta z makreli, szynka gotowana , sałata, pomidor , herbata miętowa	zupa krem z czerwonej soczewicy , filet z kurczaka w cieście kokosowym , ryż jaśminowy   ,  surówka z kalarepy z rzodkiewką ,  kompot z jabłek	pieczywo mieszane; masło, parówki z wody, sos pomidorowy, herbata miętowa , jabłko
02.10.2018 Wtorek	Pieczywo mieszane /masło , ser kozi , pomidor, papryka czerwona, mielonka , herbata  miętowa	zupa barszcz biały z ziemniakami i  jajkiem z dodatkiem chrzanu , potrawka z białej kiełbasy , kasza bulgur  , surówka z marchewki i kukurydzy ,  kompot z jabłek	pieczywo mieszane; masło , jajecznica ze szczypiorem,  herbata miętowa , winogrono białe
03.10.2018 Środa	mleko sojowe; pieczywo mieszane , masło; szynka pieczona własna  , twarożek ze szczypiorem, ogórek kiszony, rzodkiewka	Zupa ogórkowa, gulasz z zielonej i czerwonej soczewicy z kukurydzą i porem, kasza gryczana niepalona, kompot z gruszek	pieczywo żytnie; masło; ser owczy  , własna pasta z pomidora suszonego  ,  marchew do pasty , papryka żółta, herbata rumiankowa , gruszka
04.10.2018 Czwartek	pieczywo mieszane , chleb własny gryczany, masło ser gouda ,jajko na twardo , szczypiorek ,  ogórek małosolny , rukola,  herbata rumiankowa	zupa krem z pieczonego buraka   z grzankami,  kasza jaglana, gulasz drobiowy , surówka z kapusty pekińskiej z jabłkiem i marchewką, kompot śliwkowy	pieczywo mieszane , chleb własny gryczany, masło; własna pasta z jajek i szczypiorku , własny  schab pieczony, rukola, rzodkiewka,  herbata miętowa , jabłko
05.10.2018 Piątek	pieczywo mieszane, masło , filet z indyka gotowany do kanapek ,  pasta z zielonych oliwek ,  pomidor, ogórek małosolny, herbata miętowa	Zupa pomidorowa z ryżem, kotlet mielony,  ziemniaki , marchew z brokułem  , kompot ze śliwek	pieczywo mieszane; masło;  humus z ciecierzycy , marchew , ogórek małosolny , twarożek z bazylią , rzodkiew, sałata,  herbata miętowa , śliwka

*Poszczególne elementy jadłospisu mogą ulec zmianie.

Woda mineralna podawana bez ograniczeń